Verslag Schönes Wochenende Freiburg

door Jules Draaijers

Het was weer eens een nieuwe ervaring om in Arnhem met een groep van 20 deelnemers aan het Schönes Wochenende, waaronder de reisleider, naar de langsrijdende ICE 225 te zwaaien waarin de overige 25 deelnemers zaten. Eerder op die donderdag 6 juli 2023 probeerden reizigers van twee beloofde ICE-stellen zich in Amsterdam Centraal in één stel te proppen. Door de storm van de dag ervoor kon het tweede stel niet ingezet worden. Daarnaast gingen ook reizigers mee die door de storm in Amsterdam waren gestrand. Een aantal van de SW-deelnemers is het nog gelukt hun gereserveerde plaatsen te vinden maar voor de rest was het staan. In Utrecht werd nog gestopt maar Arnhem werd maar overgeslagen, want ja, geen plaats meer. De Arnhemse ploeg nam de RE19 en kwam na een overstap in Düsseldorf bijna 2½ uur te laat in Freiburg aan. Door een alerte kleine ‘bijsturing’ van een aantal deelnemers is het de Zugchef gelukt om de geplande ICE 105 in Frankfurt Flughafen te laten wachten zodat de eerste groep min of meer op de geplande tijd in Freiburg arriveerde. De ad-hoc-reisleider Erik Meijer loodste de deelnemers alvast de historische Freiburgse tram in. Met dank aan de flexibele trammensen uit Freiburg konden de nakomende deelnemers na een record hotel-inchecken en onder een bijzonder warm welkom halverwege de rit aanhaken. Het programma eindigde bij de historische tramremise waar de museumvereniging een fraaie buitenopstelling had geregeld, een heuse Biergarten-met-diner had ingericht en een kundige rondleider in drie groepjes de collectie rollend materieel liet zien.

Na een vrije vrijdag was een lange zaterdag gereserveerd voor een ‘rondje Schwarzwald – Schwäbische Alb’ over een afstand van zo’n 400 km waarvan een groot deel met een Sonderzug bestaande uit een motorrijtuig en bijpassend stuurstandrijtuig type NE81 van de Schwäbische Alb-Bahn werd gereden. Op aanraden van de organisatoren waren we een uur eerder uit Freiburg vertrokken ‘want je weet maar nooit of het allemaal wel rijdt’. En ja, op weg naar Basel Bad Bf reed de trein ergens overheen en stond ruim drie kwartier stil. Gelukkig kwamen we nog wel op tijd in Waldshut aan voor de overstap. Vanuit Waldshut was het eerste doel een rit over de Sauschwänzlebahn. Dit is een niet meer voor regulier verkeer gebruikte militaire spoorlijn met een grote hoeveelheid keerlussen en -tunnels en een aantal grote stalen viaducten. We werden ook positief verrast: ten eerste waren er meer fotostops ingelast en er reed die dag een prachtige stoomlocomotief van de Baureihe 50. Tijdens de lunch in Fützen was er een extra stop van deze trein georganiseerd zodat onze groep exclusief de opstelling van beide treinen kon fotograferen.

Sauschwänzlebahn: kruising van de excursietrein NE81 met stoomloc 50 2988 in Fützen, 8 juli 2023. Foto: Ronald Boers.

Het enorme stalen viaduct boven Epfenhofen was de volgende hoofdrolspeler. Onderweg naar het dorp lopend werd door de bedrijfsleider van de Sauschwänzlebahn spontaan een nog uitgebreider plan rondom het viaduct bedacht. Vanuit de trein had een aantal deelnemers vanaf het viaduct eerst een prachtig uitzicht op de deelnemers die beneden in het dorp en een kersenbongerd stonden. De trein reed het viaduct verder af en reed daarna terug over het viaduct naar het station langs de daar staande armseinen met het viaduct op de achtergrond. De digitale kaarten en een fotorolletje werden flink gevuld.

Motor- en stuurstandwagen NE81 op het viaduct boven Epfenhofen aan de Sauschwänzelbahn, 8 juli 2023. Foto: Rob Zoomer.

Ook in Blumberg was het druk: onze eigen trein, de stoomtrein en een reguliere trein ontmoetten elkaar daar. Hierna ging de excursietrein op weg naar een tweede ongebruikte spoorlijn: die van Radolfzell naar Mengen. Af en toe rijdt daar een goederentrein. Bijzonder was dat onze machinist tegelijk ook de beheerder van de lijn was en hij daar onderweg dan ook veel over kon vertellen. Door het warme en droge weer leek het alsof we door de Afrikaanse savanne reden: het hooi stond soms een halve meter hoog op het spoor. We hebben er helaas geen zebra’s gezien. Na een aantal fotostops, Kaffee mit Kuchen, een aardbei en een illegaal ingestapte reiziger reden we naar eindbestemming Mengen voor een bijzonder hartelijk afscheid van de treinploeg. Uiteraard liep onze reguliere trein al met vertraging binnen waardoor onze reis naar Freiburg nog eens met een extra tussenuur in Donaueschingen verlengd werd.

Nagenoeg alle DB-treinen waren vertraagd!

Na een vrije zondag was maandag als laatste reisdag gereserveerd voor een reis per regionale trein naar Basel Bad Bf om daar met een historische tram door de stad te rijden met enkele fotostops. Voor een aantal deelnemers was dit de eerste bezoek aan Basel. Na afloop ging de reis weer per regionale trein naar Freiburg Hbf. Het plan was om met ICE 106 van Freiburg met een ruime overstap op Frankfurt Flughafen Fernbf naar Amsterdam te reizen om daar comfortabel rond half negen aan te komen. In werkelijkheid was iedereen tussen half twaalf en één uur thuis. Helaas bleek weer dat de DB een nog slechtere reputatie heeft dan we al hadden gedacht. Bij vertrek waren we al vertraagd. Wonderbaarlijk genoeg was de vertraging er in Mannheim Hbf uit gereden. Helaas werd er te vroeg gejuicht maar we hadden wel weer een primeur. Het volgende traject was het kortste ritje per ICE ooit, nét geen meter. Na een treinstoring en een melding van mensen op het spoor kon na 50 minuten toch weer doorgereden worden. Een geplande en beloofde overstap op Frankfurt Flughafen liep uit op een vertrekkende ICE naar Amsterdam op het moment dat onze groep op het perron aankwam. Dat zelfde recept werd in Duisburg herhaald met een overstap op de RE19 naar Arnhem. Dan maar wachten op de ICE 224 naar Amsterdam. De DB-balie had ook zijn dag niet en meldde eerst dat de ICE eerder zou komen dan de volgende RE19 en toen dat niet het geval was meldde men dat de deze was uitgevallen. Zittend in de volgende RE19 kwam de uitgevallen ICE die alsnog weer was aangekondigd  binnenlopen en die mocht uiteraard eerder vertrekken. Doordat een aantal deelnemers alsnog een eerdere trein had genomen konden we onderling helaas ook geen afscheid meer van elkaar nemen. Met een forse vertraging is iedereen uiteindelijk nog wel thuisgekomen. Team Friesland spande de kroon met een thuiskomst om 1 uur ’s nachts.

Ondanks alle vertragingen waren de deelnemers het unaniem eens dat de reis bijzonder de moeite waard was. We hebben genoten!