Schönes Wochenende 2008

door Jacco Sipkema

Dit jaar ontsteeg het aantal deelnemers aan de jaarlijkse Duitslandreis alle verwachtingen. Mede hierom ging ik naast Clemens Boomers mee als tweede reisleider.

Op 7 augustus 2008 moesten velen voor dag en dauw van huis vertrekken om op tijd in Enschede te zijn. Deze dag zouden we per Regionalbahn en -Express richting het oosten trekken. Uit Enschede vertrokken we om 9.26 met 72 passagiers, om allereerst per DB-Talent richting Münster te boemelen. Na een ruime overstap zagen we al stoppend het landschap veranderen in glooiende heuvels en vakwerkhuisjes. Deze trein bracht ons tot Warburg, waarna we dieselend Kassel bereikten. Hiervandaan ging het verder per Cantus-trein via Bebra naar Eisenach, waarbij ter hoogte van Gerstungen de grens met de voormalige DDR enige malen werd gepasseerd. De tekenen hiervan zijn nog steeds zichtbaar. De liefhebbers van de echte ‘Nebenbahnen’ konden vanaf Eisenach hun hart ophalen, toen het per STB over de Werrabahn verder ging naar de eindbestemming Meiningen. In dit mooie stadje sliep een groot gedeelte van de groep in de plaatselijke gevangenis, die voor de gelegenheid was verbouwd tot een trendy hotel. ’s Avonds hebben we boven in de gevangenis gedineerd, waarbij het eten het niveau van water en brood ver ontsteeg.

De volgende ochtend stond in het teken van een bezoek aan het DB Dampflokwerk. Hier kregen we van een enthousiaste voormalige voorman een presentatie en een rondleiding door deze unieke werkplaats, waar men zich volledig bezighoudt met het restaureren en opnieuw opbouwen van stoomlocomotieven. De werknemers hier beheersen nog steeds de oude ambachten. ’s Middags vertrokken we per STB via een prachtige route naar Sonneberg, waar we overstapten op de RE naar Nürnberg. Na een pauze van 50 minuten ging het met hoge snelheid verder over de HSL naar München, wellicht de enige lijn waar een regionale trein 200 km/u rijdt! De drie volgende nachten in München brachten we door in twee hotels nabij het Hauptbahnhof, zodat het centrum plus wijde omgeving gemakkelijk te bereiken was. De eerste avond in München dook iedereen op eigen gelegenheid de stad in op zoek naar een maaltijd.

De derde en wellicht meest interessante dag ging het richting de grens met Oostenrijk. Allereerst met een DB-trein naar Rosenheim en vandaar met de ÖBB naar Kiefersfelden, waar we na een korte (maar zeer natte!) wandeling aankwamen bij de Wachtlbahn. Hier bracht een excursietrein met klassieke rijtuigen en Krokodil-achtige tractie ons naar het bergstation, waarvandaan normaal gesproken kalksteen wordt vervoerd. Terug in het dorp stonden na een goede lunch twee bussen klaar om ons naar het dalstation van de Wendelsteinbahn te brengen in het nabij gelegen Brannenburg. Met de laatste dienstregelingtrein van de dag gingen we omhoog over deze mooie tandradbaan. Eenmaal boven konden we genieten van het aanvankelijk beperkte uitzicht of even een stevig wandelingetje maken. Met uitzicht over het dal genoten we vervolgens van een vroeg diner, waarna we per Nostalgiezug de rit naar beneden aanvingen. Daar stonden de twee bussen weer klaar om ons via de schitterende Alpenstraße naar Bayerischzell te vervoeren, waar één van de takken van de BOB begint. Rond acht uur vertrokken we hiervandaan weer richting München, begeleid door een aantal aangeschoten dames die hun vrijgezellenfeest (met ons) vierden. Een deel van de groep is onderweg in Holzkirchen uitgestapt om een daar tijdelijk gestationeerd TEE-stel te bezichtigen, dat nu als restaurant in gebruik is.

De zondag was geheel ter eigen invulling. De bezigheden bleken zeer uiteen te lopen: trammen in München, musea bezoeken, luieren aan de Chiemsee of zoveel mogelijk regionale lijnen berijden met een Bayernticket. Ook het bezoeken van een echte Münchener Biergarten, waar alleen literpullen te krijgen zijn, was favoriet!

De maandag was bedoeld om weer richting Nederland te reizen, maar niet zonder de nodige zijlijnen bereden te hebben. In München startten we met een ICE naar Nürnberg, om daar over te stappen op een IC naar Crailsheim. Hier stapten we na een uurtje pauze in een Regional Express, om ons in dik drie uur via de schitterende Taubertalbahn naar Aschaffenburg te brengen. Na een korte rit naar Frankfurt ging het verder met hoge snelheid per ICE naar Arnhem, waar de reis eindigde en ieder zijns weegs ging.

Ik kijk terug op een erg gezellige, interessante en prima verlopen reis en ik hoop veel deelnemers bij een volgende gelegenheid weer te ontmoeten!