Koninginnedagrit 2007
door Frank Sturm
Een Plan om U tegen te zeggen
Onder een vorstelijk blauwe hemel blies een klassiek-rode DE3 op Koninginnedag zijn partijtje mee. We hadden zowat een volle bak terwijl totaal niet bekend was waar we heen zouden gaan. De opstapplaatsen Haarlem, Den Haag HS en Rotterdam suggereerden iets in het zuiden, maar waar raakt men zo al de draad kwijt? Door de Willemsspoortunnel snelden we zuidwaarts terwijl de deelnemers het eerste deel van de route uitgereikt kregen: we gingen om te beginnen richting de havensporen van Moerdijk, en daarna verder naar Eindhoven. Na een eerste fotostop in Rotterdam Stadion passeerden we in sneltreinvaart de merkwaardige gelijkvloerse tunnelvitrine van Barendrecht en vervolgens het onbetwistbaar grote rangeerstation Kijfhoek. Even kopmaken in Lage Zwaluwe en dan naar de Moerdijk (waar voor de kenners het oude Staatsspoortracé naar de veerhaven plaatselijk nog zichtbaar was in het landschap). Fotostops waren hier bij het einde van de lijn en ook een tegen de achtergrond van het monument bij de A16-Moerdijkbrug. Langs de HSL vervolgens naar Breda (door), Tilburg (door) naar Eindhoven. Meer nog dan in de woordspeling waren wij zodoende de trein naar Eindhoven die niet te best stopt … en in Eindhoven reden we daarnaast ook nog buiten de overkapping om.
Intussen kregen we een vervolg op de route-informatie: we gingen via het niet langer ondergestoven grensbaanvak Weert-Budel naar Zinifex Budel Zink. Je moet er maar net op kómen (en: er óp weten te komen!) Voor dit unieke vervolg hadden we intussen de manager transport van Zinifex aan boord gekregen, die niet alleen hekken over het spoor open wist te krijgen, maar die onderweg ook veel kon vertellen over dit merkwaardige industrielandschap en onze trein ten afscheid zelfs een grote hal binnen wist te loodsen. Dat zeg ik, de trein gewoon een grote hal in, tussen grote stapels met blokken zink! Voor een echte fotostop waren we tevoren al bediend doordat de genoemde man ons aan het eind van de lijn dicht bij de Zuid-Willemsvaart netjes even met trein en al door een ander hek naar buiten liet rijden (naar een erg krappe modelbaan-achtige boog met een straal van om en nabij de 120 m). Het niet mogen fotograferen op het terrein zelf werd voorts naar vermogen gecompenseerd door het uitdelen van een mooie fabrieksbrochure.
Daarna volgde aflevering 3 van de route-informatie: we gingen voort richting Roermond voor een bezoek aan de zuidelijke Maaslijn waar Veolia nu wad over Tegelen laat lopen. Vanaf Venlo waren we ingelegd achter een onverwacht technisch uitgevallen IC. Een fotostop op het zijspoor in Horst-Sevenum bleek de teleurgestelde op een (volgende) trein wachtende gelegenheidsreizigers op verkeerde gedachten te kunnen brengen en daarom kwamen we langs het gewone perron maar met de deuren net als in Venlo gesloten. Dan maar geen fotostop. In Eindhoven stopten we kort naast de overkapping, hetgeen zowel voor de gewone mensen als voor ons een wat dierentuin-achtig tafereel opleverde. In ’s Hertogenbosch is er een spoor 1 beschikbaar voor dit soort gelegenheden. Wie na zijn lunchpakket intussen weer trek had gekregen kon hier in de van meerdere voedselstalletjes voorziene foodbrug tijdens een ruime fotostop van alles over de toog kopen of uit de muur trekken. Het station van Geldermalsen zagen we voor de verandering eens helemaal van de westkant, en daarna ging het de Westelijke Betuwelijn op, de oude stamlijn van Plan U. Hier dient men tegenwoordig in het ritme van de nieuwe arrivé Arriva aan te komen, en anders kun je vertrekken! We kwamen recht door Dordrecht, hadden nog een korte rust in de avondzon en tegen een bijna volle maan in Rotterdam. Hierna volgde de zonsondergang boven het Westland en een flitsend georganiseerde stop waar de onvolprezen eigen catering voor de ogen van een Haag van goedgemutste servicemedewerkers in een oogwenk van boord gereden en gedragen werd. Na een snelle doorrit te Leiden werd Haarlem weer bereikt. Dank aan de organisatie die Amsterdam omzeilde en het weer goed voor elkaar had!