Railways and Motive Power of Argentina

Beschrijving

Argentinië is qua oppervlakte een van de grootste landen van de wereld. Maar in de 19e eeuw was het schaars bevolkt met minder dan 2 miljoen inwoners bij de eerste volkstelling in 1869. Tegenwoordig heeft het land ruim 45 miljoen inwoners. Omdat het land dun¬bevolkt was werden spoorwegen pas laat aan¬gelegd. In 1890 was de netlengte 9400 km. Toen de spoorweg¬maat-schap¬pijen rond 1948 door president Perón werden genationaliseerd, was het net ruim 42.000 km lang. Ongeveer 65% was in Britse handen [1]. Er werden merendeels drie spoorwijdten toegepast: breed¬spoor (5’6”), normaalspoor en meter¬spoor, maar ook 750 mm smalspoor, bijvoorbeeld op de bekende lijn naar Esquel in Patagonië. Stoomtractie speelde tot de jaren 50 de hoofdrol, maar verbrandings¬motoren werden al vanaf de jaren 20 beperkt toegepast. De laatste nieuwe stoomlocs waren in 1952 gebouwd door Henschel, serie 3000, voor de Ferrocaril Nacional General Urquiza. Een mooie 1’E-locomotief met grote drijfwielen (1,5 m) en niet alleen bedoeld voor goederentreinen [2]. Elektrificatie speelde in Argentinië geen rol van betekenis.
Dit is de tweede druk uit 2006 van een boek van auteur Reg Carter met lijsten van locomotieven van de ruim 100 spoorwegmaatschappijen van Argentinië. Elk spoorwegbedrijf begint met een overzicht van de lijnen en statistische gegevens over netlengte en rollend materieel. Daarna volgen de lijsten met locomotieven: nummer, fabriek, fabrieksnummer, bouwjaar, jaar van buiten-dienst¬stelling (indien bekend). Dit boek heeft geen foto’s, tekeningen, kaarten of afbeeldingen. Het boek bevat zowel nummerlijsten van stoomlocs, diesellocs, elektrische loco¬mo¬tieven en motorwagens. Beelden van de locomotieven moet men uit andere literatuur verzamelen. Bijvoorbeeld South American Railways in the 1960s uit 2021 [2] of The Railways of South America uit 2000 [1]. Beide boeken hebben een deel over Argentinië met materieel¬foto’s. Het boek van Carter is daarom vooral geschikt voor de “nummerfan”.
Er is maar weinig literatuur over spoorwegen in Zuid-Amerika en Argentinië. Stoomfans “ontdekten” de landen in de jaren 70 van de vorige eeuw als een paradijs voor liefhebbers van bijzondere locomotieven. Vooral het boek World of South American Steam [4] van de Amerikaanse auteurs Christian & Mills droeg bij tot de belangstelling. De stoomlocs in Argentinië waren toen al bijna naar de sloper en de meeste lijnen waren in groot verval. De reizigers kozen massaal voor taxi’s, bussen en het vliegtuig.
Bron: NVBS Actueel april 2025
Uit de bibliotheek:
[1] The Railways of South America. Door D. Trevor Rowe. Uitg. Locomotives International (2000).
[2] South American Railways in the 1960s. Door Henry Finch. Uitg. Transport Treasury (2021).
[3] South American steam. Door M.H.J. Finch. Uitg. Bradford Barton (1974).
[4] World of South American steam. Door Roy Christian en Ken Mills (1974).